Ο θρίαμβος του στρατηγού Αιμίλιου Παύλου
στη Ρώμη, μετά τη νίκη του στην Πύδνα (168 π.Χ.)

Η όλη πομπή του «θριάμβου» μοιράστηκε σε τρεις μέρες. Η πρώτη μόλις έφτασε για τη θεαματική επίδειξη των λαφυραγωγημένων αγαλμάτων, εικόνων και κολοσσών, που τα περιφέρανε πάνω σε διακόσια πενήντα αμάξια. Την επόμενη πέρασαν σε πομπή μέσα σε πολλά αμάξια τα ωραιότερα και πολυτελέστερα μακεδονικά όπλα, που αστραφτοκοπούσαν όλα από φρεσκοχυμένο χαλκό και σίδερο… Ξοπίσω από τις άμαξες με τα όπλα ακολουθούσαν τρεις χιλιάδες άνδρες κουβαλώντας ασημένια νομίσματα μέσα σε εφτακόσια πενήντα δοχεία…  Ακολουθούσε το άρμα του Περσέα, τα όπλα του και το στέμμα του ακουμπισμένο πάνω στα όπλα. Έπειτα, σε μικρή απόσταση, τα παιδιά του βασιλιά που τα έσερναν αιχμάλωτα και μαζί τους ένα πλήθος από τροφείς και δασκάλους και παιδαγωγούς, που δακρυσμένοι άπλωναν τα χέρια τους προς τους θεατές… Πίσω από τα παιδιά και την ακολουθία τους βάδιζε ο ίδιος ο Περσέας, ντυμένος μ’ ένα φόρεμα σταχτί και με ποδήματα του τόπου του· και φαινόταν σάμπως από τη μεγάλη συμφορά να είχε θολώσει ο νους, να του είχαν σαλέψει ολωσδιόλου τα λογικά.

Πλούταρχος, Αιμίλιος Παύλος, 32-34
(αποσπάσματα, μτφρ. Α. Λαζάρου)